مقایسه برنامه آموزشی دوره دستیاری رشته پریودنتولوژی در ایران با دانشکده‌های دندان‌پزشکی معتبر آمریکا و کانادا

زمینه و هدف: هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، بررسی سیستم آموزشی دوره دستیاری رشته لثه پزشکی ایران و مقایسه آن با دوره دستیاری رشته لثه پزشکی در دانشکده‌های منتخب آمریکا و کانادا بود. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی بود. ابتدا مستندات موجود در پایگاه وب و لینک‌های مرتبط با برنامه آموزشی مطالعه شد و سپس، برنامه‌های درسی دستیاران رشته لثه پزشکی دانشگاه تبریز با دانشگاه‌های هاروارد، بوستون، مریلند و تورنتو مقایسه و تجزیه و تحلیل گردید. متغیرهای مورد مطالعه شامل تعداد سنوات تحصیل، مدل آموزشی دندان‌پزشکی، برنامه کلی آموزشی، نوع واحدهای گذرانده و ساعات درسی واحدهای مربوط بود. یافته‌ها: برنامه آموزشی در همه دانشکده‌های منتخب به صورت درس محور و گذراندن دروس تئوری در سیستم استوماتولوژی به همراه دروس عملی ارایه می‌گردید؛ به طوری که بر روی کارهای تحقیقاتی تأکید ویژه‌ای بود. دانشگاه هاروارد کار خود را در زمینه‌ دانشگاهی، تحقیقاتی و کلینیکی ادامه می‌داد. طول دوره از 45 تا 57 ماه متغیر بود و دو مدرک پریودنتال به فارغ‌التحصیلان اعطا می‌شد، اما تأکید اصلی در دانشگاه تورنتو موضوعات تحقیقاتی و کلینیکی بود که در دوره 36 ماهه به صورت درمان جراحی و یا غیر جراحی ارایه می‌گردید. دانشگاه مریلند بالتیمور آموزش اعمال جراحی، تصحیح و بازسازی بافت‌های دهان، درمان ایمپلنت و جراحی لثه را در برنامه آموزشی خود داشت. گروه آموزشی پریودنتیکس دانشکده دندان‌پزشکی تبریز مشابه با برنامه دانشگاه تورنتو، دوره‌های ایمپلنت، پزشکی پریودنتال، مهندسی بافت نرم، جراحی‌های پلاستیک و جراحی‌های بازسازی دهان را برگزار می‌کرد که شامل 40 درس به مدت 2784 ساعت بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که انباشتن اذهان دانشجویان فراگیر دوره دستیاری رشته لثه پزشکی با مباحث پزشکی، فیزیوپاتولوژی و استوماتولوژی، باعث کاهش کار کلینیکی و کاهش شدید کارهای تحقیقاتی و مقالات علمی می‌شود. بنابراین، باید تلاش نمود تا با ارایه راهکارهای جدید جهت یکسان‌سازی واحدهای درسی رشته‌های تخصصی دندان‌پزشکی با دانشگاه‌های معتبر، رتبه‌ علمی دانشکده‌های دندان‌پزشکی ایران پیشرفت نماید. همچنین، این امر باعث کارامدتر شدن دروه‌های فلوشیپ و تحصیلات تکمیلی برای دانشجویان ایرانی می‌گردد.